Ἡ Παναγία στὴ ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ

Ἰωὴλ Φραγκᾶκος

Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας

Κατ’ ἀρχὴν, θὰ ἤθελα νὰ φανερώσω στὸ παρὸν φιλάγιο καὶ φιλοπατερικὸ συνέδριο, ποὺ διοργανώνει ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου γιὰ τὸν μεγάλο Γέροντα ἡσυχαστὴ Ἰωσήφ, πὼς ἡ πρώτη μου γνωριμία μαζί του ἦταν στὴν ἐρημικὴ Προβάτα τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ μάλιστα στὸ κελλὶ τοῦ ἁγίου Ἀρτεμίου, ποὺ τότε μόναζε ἡσυχαστικὰ ἡ συνοδεία τοῦ Παπᾶ Ἐφραίμ, τοῦ κατοπινοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Φιλοθέου στὸν Ἄθωνα. Νὰ γίνω πιὸ σαφής. Ἐκεῖ πρωτοάκουσα ἀπὸ τὸν Γέροντα Ἐφραίμ, ὄντας νεαρὸς φοιτητὴς τῆς θεολογίας, γιὰ τὴν προσωπικότητα καὶ τὴν πνευματική του ἐργασία. Ἐκεῖ μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας, νὰ προσκυνήσω καὶ τὴν κάρα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἡσυχαστῆ, τυλιγμένη, ἂν δὲν κάνω λάθος, μέσα σ’ ἕνα κεντημένο ὡραῖο σάκκο. Ὄντως ἡ ἁγία κάρα του ἀπέπνεε τὸ ἄρωμα τῆς ἁγιότητας, ποὺ πρόδιδε τὴν ἔνθεη ἐπίγεια ζωή του καὶ τὴ ζωντανὴ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μετὰ θάνατο στὰ ἁγιασμένα ὀστέα καὶ λείψανά του.

Περισσότερα: Ἡ Παναγία στὴ ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ

Μπαλογιάννης- Διαφορές του εγκεφάλου στα δύο φύλα

Ὁ Χρόνος

Στανιλοάε Δημήτριος

Πρεσβύτερος(+)

Χρόνος γιὰ τὸν Θεὸ σημαίνει τὸ διάστημα τῆς ἀναμονῆς ἀνάμεσα στὸ «χτύπημα πάνω στὴν πόρτα» καὶ στὴ στιγμὴ ποὺ θὰ Τοῦ τὴν ἀνοίξουμε διάπλατα. (Ἐὰν τὶς ἀκούση τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξη τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ” (Ἀποκ. 3, 20).

Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ὁ χρόνος ὑποδηλώνει ἐπίσης τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν μεγάλο σεβασμὸ ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς γιὰ τὰ πλάσματά Του. Ὁ Θεὸς δὲν μπαίνει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴ βία. Ἡ ἕνωση μαζί Του μέσα στὴν ἀγάπη μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ μόνο μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀνταπόκρισή μας πρὸς τὴν προσφορά της. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ Θεός μᾶς δίνει χρόνο. Καὶ ἐξαιτίας τοῦ σεβασμοῦ ποὺ ἔχει γιὰ τὰ πλάσματά Του, ὁ χρόνος αὐτὸς βιώνεται τόσο ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο… Διότι δὲν χωρᾶ ἀμφιβολία πὼς ὅταν δὲν ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ἢ ἐπιλέγουμε νὰ μὴν ἀπαντήσουμε σὲ αὐτήν, εἴμαστε ἁπλῶς σὲ ἀναμονὴ –περιπίπτουμε σὲ μία κατάσταση ἀναμονῆς διαφόρων πραγμάτων καὶ τελικὰ ζοῦμε ὁλότελα βυθισμένοι στὸν χρόνο.

Περισσότερα: Ὁ Χρόνος

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Ἰουλίου 2023, Z΄ Ματθαίου (Ρωμ. ιε΄1-7)

10 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. 11 ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. 12 λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. 13 μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; 14 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, 15 ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. 16 ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

Περισσότερα: Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Ἰουλίου 2023, Z΄ Ματθαίου (Ρωμ. ιε΄1-7)

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουλίου 2023, H΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 14-22)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ Ἰησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Περισσότερα: Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουλίου 2023

Ο Άγιος Παντελεήμων

(275 - 27 Ιουλίου 305) είναι Χριστιανός Μικρασιάτης άγιος και μεγαλομάρτυς της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έδρασε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας.

Βίος

Ο Άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε περί τα μέσα του 3ου αιώνα στη Νικομήδεια της Βιθυνίας, στη Μικρά Ασία. Το πρότερό του όνομα ήταν Παντολέων^[2] και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της πόλης. Ο πατέρας του ήταν εθνικός (ειδωλολάτρης), ενώ η μητέρα του Ευβούλη είχε ασπαστεί το χριστιανισμό (η ιδια τιμάται ως Αγία) και η οποία άρχισε να του μιλά για τον Χριστιανισμό σε πολύ μικρή ηλικία ακόμα. Όμως δεν πρόλαβε να ζήσει πολύ με τον Παντολέων, αφού έφυγε από την ζωή όσο ο Παντολέων ήταν σε πολύ νεαρή ηλικία. Ο ίδιος απέκτησε από μικρή ηλικία εγκύκλια παιδεία και όταν την ολοκλήρωσε σπούδασε την ιατρική, διακρινόμενος όμως και για την ρητορεία του^[3]. Οι σχέσεις μάλιστα της οικογένειάς του με το παλάτι ήταν πολύ καλές και σύντομα θα τον έφερναν ως γιατρό στην αυλή του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Ο ίδιος τελικά όμως ασπάστηκε το χριστιανισμό. Η μεταστροφή αυτή συνέβη μετά από γνωριμία με τον Άγιο Ερμόλαο, την εποχή ενός διωγμού κατά των χριστιανών, και από το εξής θαυμαστό γεγονός: προχωρούσε ο Άγιος προβληματισμένος μετα την συνάντησή του με τον Άγιο Ερμόλαο και καθώς προχωρούσε αντίκρισε ένα παιδί πεσμένο κάτω νεκρό και δίπλα μια οχιά κουλουριασμένη, τότε σκέφτηκε, αν όντως υπάρχει Θεός ας γίνει κάτι. Τότε το παιδί αναστήθηκε και η οχιά έσπασε σαν μπαλόνι. Ο Άγιος Ερμόλαος ήξερε για τον Παντολέοντα αφού ήταν πνευματικός της μητέρας του όσο εκείνη ζούσε. Λίγο αργότερα θα βαπτιστεί Χριστιανός μυστικά και θα προσπαθήσει να πείσει τον πατέρα του να γίνει κι αυτός, όπως και συνέβη με ένα θαύμα που ο ίδιος έκανε.