Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ

Πάτερ μου, εἶπε ὁ Μοτοβίλωφ, μιλᾶτε πάντα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὰν τὸν σκοπὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Πῶς ὅμως μπορῶ νὰ τὴν ἀναγνωρίσω; Οἱ καλὲς πράξεις εἶναι ὁρατές. Πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ γίνη ὁρατὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα; Πῶς μπορῶ νὰ ξέρω, ἂν Αὐτὸ εἶναι μαζί μου ἢ ὄχι;

Στὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, ἀπάντησε ὁ στάρετς, φθάσαμε σὲ τέτοια χλιαρότητα στὴν πίστη καὶ σὲ τέτοια ἔλλειψη εὐαισθησίας ὡς πρὸς τὴν κοινωνίαν μας μὲ τὸν Θεό, ποὺ ἔχουμε ἀπομακρυνθῇ ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωή. Διάφορα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐμποδίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ κηρύξη τὸν λόγο στὴν Ἀσίαν, ἄλλα, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸν συνώδευσε ὅταν πῆγε στὴ Μακεδονία. Σὲ ἀρκετὰ χωρία τῆς Ἅγιας Γραφῆς ἀναφέρονται ἐμφανίσεις τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Σήμερα μερικοὶ λένε: «Εἶναι δυνατὸν νὰ δεχθοῦμε, ὅτι ἄνθρωποι μποροῦν νὰ δοῦν τὸν Θεὸ μ’ ἕνα τόσο συγκεκριμένο τρόπο; Ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς μορφώσεως, τῆς ἐπιστήμης, μπλεχτήκαμε σὲ ἕνα τέτοιο σκοτάδι ἀγνωσίας, ποὺ βρίσκομε ἀδιανόητα ὅλα αὐτὰ, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ παλαιοὶ εἶχαν μιὰ γνώση ἀρκετὰ σαφῆ, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ μιλοῦν ἀναμεταξύ τους γιὰ τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους σὰν γιὰ πράγματα πασίγνωστα καὶ καθόλου παράξενα».

Περισσότερα: Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουνίου 2024, τῶν Ἀποστόλων (Ματθ. θ΄ 36, ι΄1-8)

36 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. 37 τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· 38 δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.

ι΄ 1 Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. 2 Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, 3 Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος, 4 Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν. 5 Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· 6 πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. 7 πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 8 ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.

Περισσότερα: Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰουνίου 2024, τῶν Ἀποστόλων (Ματθ. θ΄ 36, ι΄1-8)

Μετὰ τὸν συσσεισμό, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τὸν ἄνθρωπο ὡς πύρινη γλώσσα. Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρουσία Του στὸν ἄνθρωπο αὐξάνεται φωτοβολώντας ὁλοένα καὶ πιὸ λαμπρά, ὡσότου καταυγάσει σὲ θαυμάσια καὶ τέλεια ἡμέρα (Παροιμ. 4,18). Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τὸ ζῶν ὕδωρ ποὺ ἀναβλύζει «ἁλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4,14). Ὅσοι διψοῦν γι’ αὐτὸ θὰ πιοῦν μὲ εὐφροσύνη. Ἂν ὅμως δὲν μᾶς συνέχει πνευματικὴ δίψα, δὲν ἔχουμε μερίδιο σὲ Αὐτό. Ἀκριβῶς γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ χρόνος ποὺ ἔχουμε στὴ διάθεσή μας, πρὶν φθάσει ἡ δική μας Πεντηκοστή, ἀποτελεῖ ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία, ὥστε νὰ διεγείρουμε μέσα μας τὴν εὐλογημένη αὐτὴ δίψα γιὰ τὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Περισσότερα: Μετὰ τὸν συσσεισμό, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας

Ἡ Πεντηκοστὴ

Ἡ Πεντηκοστὴ εἶναι ἡ τέλεια καὶ ἐσχάτη ἑορτή πού ὁλοκληρώνει τὸν κύκλο τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλαδὴ τοῦ ἔργου πού ἐπιτέλεσε ὁ Χριστὸς γιά τήν σωτηρίᾳ τοῦ κόσμου. Τὸ μυστήριο τῆς ἑορτῆς εἶναι μεγάλο καὶ τὸ χάρισμά της ἐκδηλώνεται μέ αὐτὸν τὸν ἀποστολικὸ πλατυσμὸ τῆς καρδίας.

Σήμερα συμπληρώθηκε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Σήμερα ἐκπληρώθηκε ἐπίσης ἡ προσδοκία τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Πατρός. Σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἐπεδήμησε ὡς πύρινες γλῶσσες, ποὺ καθῖσαν «ἐφ’ ἕνα ἕκαστον τῶν μαθητῶν». Οἱ μαθητὲς ἔλαβαν τὸ χάρισμα τοῦ Παρακλήτου καὶ ὁ κάθε ἔνας ἔγινε μοναδικὴ ὑπόστάση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Περισσότερα: Ἡ Πεντηκοστὴ

Ἀναμένοντας τόν Παράκλητο

Βρισκόμαστε στήν περίοδο ἀνάμεσα στή γιορτή τῆς Ἀνάληψης τοῦ Κυρίου καί τή γιορτή τῆς Ἁγίας Τριάδoς κι ἔτσι θά ἤθελα νά πῶ κάτι σχετικό καί μέ τίς δύο.

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέει στό 53ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του (Ἡσ. 53.4) ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας πληγώθηκε γιά τίς ἁμαρτίες μας, ὅτι ἐπωμίστηκε τίς ἀδυναμίες μας, ὅτι οἱ μώλωπές Του μᾶς ἔχουν θεραπεύσει. Ὅταν σκεφτόμαστε τόν ἀναστημένο Χριστό νά ἐμφανίζεται στούς μαθητές Του καί νά τούς δίνει νά ἀγγίξουν τά χέρια Του, νά προσκαλεῖ τόν Ἀπόστολο Θωμά νά ἐξετάσει τήν πραγματικότητα καί τό βάθος τῶν πληγῶν πάνω στά χέρια, τά πόδια καί τήν πλευρά Του, τείνουμε νά ξεχάσουμε ὅτι ὁ Χριστός καί κατά τήν Ἀνάληψή Του ἔφερε στή σάρκα Του τίς πληγές πού Τοῦ προκάλεσαν οἱ ἁμαρτίες μας – ὅτι μέ τρόπο ἀκατάληπτο ὁ Χριστός, ὄχι μόνο ὕστερα ἀπό τήν Ἀνάσταση ἀλλά καί ὕστερα ἀπό τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψη καί τήν ἔνδοξη ἐνθρόνισή Του στά δεξιά του Θεοῦ Πατέρα φέρει στήν ἀνθρώπινη σάρκα Του τά τραύματα πού Τοῦ κατάφερε ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία.

Περισσότερα: Ἀναμένοντας τόν Παράκλητο

«Ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῶ, Κύριος ἐν φωνὴ σάλπιγγος»

Ἡ Ἀνάληψη εἶναι τὸ τελευταῖο γεγονὸς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως, στὴ θεία Οἰκονομία ἡ Πεντηκοστὴ εἶναι ἡ κατακλείδα, γι’αὐτὸ καὶ καλεῖται «τελευταία ἑορτὴ». Ὁ Θεὸς Πατέρας εὐφράνθηκε νὰ δεῖ τὸν ἄνθρωπο ὅπως τὸν εἶχε συλλάβει πρὸ καταβολῆς κόσμου καὶ κατέπεμψε στὴ γῆ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ σφραγίσει ὅτι τὰ διεστῶτα ἑνώθηκαν, «τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» λύθηκε, συμφιλιώθηκε ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεὸ καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Θεὸς δέχθηκε ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ λαμπρότητα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶναι τόσο μεγάλη, διότι ἀναλαμβανόμενος ὁ Κύριος στὸν Οὐρανὸ ἀνύψωσε στὸν θρόνο τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ τὴν ἄμεμπτη καὶ ἄσπιλη ἀνθρώπινη φύση ποὺ δανείστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Παρθένο, μέσα στὴν ὁποία φανέρωσε τὴν ἀκατάληπτη ἀγάπη τοῦ ἀνάρχου Πατρός.